Whyte – Fairich

Fairich
(Geen catalogusnummer)

Direct imponerend is de openingstrack Gaoir, een ruim tien minuten durend epos over Sir Ian Maclean, een 17e eeuwse Schotse nobele die vanwege  – vanuit Engelsen gezien – verkeerde politieke keuzes werd verbannen naar andere oorden dan zijn eigen, nog steeds indrukwekkende, Duart Castle op Mull. Het verhaal gaat veeleer over de sociale, maatschappelijke en economische gevolgen van die verbanning voor zijn clan, beschreven door Mairghread nighean Lachainn, een tijdgenoot van MAclean.
Net zo mysterieus is de uitvoerder. Whyte is een duo bestaande uit electronic componist Ross Whyte (Aberdeenshire) en Gaelic singer-sonmgwriter Alasdair C. Whyte (Isle of Mull). Ze hanteren de uitgangspunten van de sean-nos: lange, trage, melancholische en iep ontroerende balladen. Maar dan wel met een Schotse referentie!
Waar de eerste track instrumentaal wordt vormgegeven door een strijkersensemble, dat min of meer drones produceert, vormt elektronica naast natuurklanken de basis voor track 2. Alle tracks zijn gebaseerd op oude liederen en verhalen. De vocale stijl is gelieerd aan lokale (Gaelic) tradities, maar de uitvoeringen staan in het hier en nu. Afgezien van het strijkensemble wordt zeer effectief gebruikt gemaakt van elektronica (synthesizers, samplers, effect apparatuur), maar je hoort ook akoestisch gitaar en piano, alsmede percussie.
De introductie van de titelsong roept associaties op met het nummer Echoes (Pink Floyd): een gelijkende melodie, tempo, instrumentatie en klankkleur. Door de melodie verweven wordt een sample afgespeeld van een opname van een zangeres uit Barra uit 1938. Zo onheilspellend Cumha ni mhic raghnaill  (over de moord op twee broers) is en wordt uitgevoerd, zo lieflijk is slottrack Cionran. Het is de enige originele compositie op het album en refereert aan de thematiek ervan, namelijk melancholische muziek.
Het album bevat telkens verrassende elementen, gekoppeld aan doorleefde teksten en melodieën, met respect voor de traditie, maar evengoed getransponeerd naar het hier en nu. Het zijn meeslepende, intensieve nummers. De gemiddelde speeltijd ligt rond de acht tot negen minuten en dat zegt al iets over de visie van het arrangeren. Whyte brengt je in een meditatieve sfeer die meer authentiek  is dan de fakewereld van Games of Thrones. Een verademing deze Fairich.

Scroll naar boven