Wim Claeys – Een schuune bende

Wim Claeys

Een schuune bende
(Appel Records APR 1368)

Sommige Vlaamse folkmuzikanten slaan nieuwe wegen in. Kadril-zanger Patrick Riguelle werd radiopresentator. Ludo Vandeau zingt Franse chansons en nu startte trekzakspeler Wim Claeys ook nog een zangcarrière. Overigens pas nadat hij een zetje had gekregen van wijlen Walter De Buck.
Geen slecht idee. Dat blijkt op zijn nieuwe cd, die tien nummers telt. De Gentenaar heeft zich omringd met een doortastende groep muzikanten. Uiteraard horen we liedjes van Walter De Buck. Claeys giet ze in een nieuwe vorm, zonder het oorspronkelijk karakter aan te tasten. Daarnaast klinkt het ruige Stront van Karel Waeri, dat voor zichzelf spreekt. Verder zijn er traditionals. Daarbij het swingende De veugelmort dat de cd afsluit.
Vooral het eigen werk van Claeys maakt indruk. In het speelse Zoese wille? toont hij zich een uitstekend liedschrijver. In het indringende titellied over de Groote Oorlog vliegen de granaten je om de oren tussen de muziek door. En dan is er nog het eigenaardige, Noors aandoende Fuureluuper, gespeeld op een met koffielepels opgetuigde piano.
De doordachte muziek is in vernuftige arrangementen gewikkeld. Geen hoekig gestamp, maar folkrock in optima forma. Vlaamse folkmuzikanten mogen natuurlijk nieuwe wegen zoeken, maar laat Wim Claeys met zijn Schuune Bende, als het effe kan, voorlopig zo doorgaan.

Scroll naar boven