Basisschool de Krullevaar Zwolle, 16 februari 2007
Schoolkinderen uit groep 8 die op vrijdagmiddag meer dan een uur stilzitten en geconcentreerd kijken en luisteren? Het IJslands/ Britse Funi, kreeg het voor elkaar. Het duo, Bra Grmsdttir en Chris Foster, verzorgde 16 februari een workshop de basisschool De Krullevaar in Zwolle.
Op uitnodiging van adjunct-schooldirecteur John Beumer, jawel, tevens muzikant van Blue Dew. Hij greep zijn kans toen hij vernam dat Funi zou komen optreden in Zwolle, als onderdeel van een tour in februari.
Het bezoek van Funi maakte deel uit van een schoolproject ‘Muziek van de wereld’. De kinderen maakten kennis met allerlei verschillende muziekstijlen, waaronder dus ook de IJslandse volksmuziek.
Funi zong in een ruim speellokaal enkele IJslandse traditionele liederen en demonstreerde typisch IJslandse instrumenten: de langspil en Islandic fidla. Met name de laatste is volgens Foster lastig te bespelen. ‘Slechts twee snaren en geen enkel houvast om de toon te kunnen vinden’. Grmsdttir vertelde verder uitvoerig over het leven op IJsland en over de achtergronden van de gespeelde liederen, die handelen over het dagelijkse leven in het uitgestrekte, dunbevolkte land. Liederen over vossenjacht, schapen, de natuur, en natuurlijk ook in het koude IJsland: de liefde. Veel liedteksten kwamen uit haar eigen agrarische familie. Projectie van foto’s uit haar familiealbum en IJslandse toeristische plaatjes brachten IJsland voelbaar dichtbij voor de kinderen. De presentatie was speciaal gemaakt voor het bezoek aan Nederland. Kinderen die opgroeien met elektronische beats blijken ook geboeid te kunnen worden door gedragen, onverstaanbare akoestische folkballades. Het had alleszins te maken met de betrokken manier waarop Grmsdttir en Foster, met vertaalhulp door leerkrachten, contact legden met de kinderen. En met de concentratie waarmee ze al of niet begeleid, en een- en tweestemmig, diep doorleefd een andere cultuur en geschiedenis voelbaar wisten te maken.
Het allermeest reageerden de kinderen (natuurlijk) op de getoonde familiefoto’s en een aantal typisch IJslandse bijzonderheden. Zoals de aparte manier van omgaan met achternamen, de typische loop van IJslandse paarden, en plaatjes over de vossenjacht. Verder trok de gitaar van Forster, die van gerecycled whiskey-vatenhout is gemaakt, extra belangstelling. Aan het eind van de workshop werden de muzikanten geinterviewd door ‘schoolpersbureau Lispeltuut’.
John Beumer toonde zich na afloop trots op de kinderen die bij dit soort projecten ook gericht leren hoe je je gedraagt als je ergens naar toe gaat of mensen ontvangt. En hij was blij dat Funi bereid was geweest om kosteloos te komen. ‘Als je ons jaarbudget voor projecten ziet zou zoiets goeds hier naartoe halen anders onmogelijk zijn’.
