Kemener, Audemard, Fava, Sette – Si je savais voler
 |
Si je savais voler
Chants de Bretagne et d’Occitanie
(Buda musique 3018165)
Kemener is sinds zijn lp’s Chants profonds de Bretagne, nu ruim dertig jaar geleden, dé vertegenwoordiger van de gezongen Bretonse traditie. Renat Sette uit de Provence is al vele jaren een belangrijk vertolker van het Occitaanse lied. Audemard en Fava zijn twee instrumentalisten die we kennen van de formatie Une Anche Passe. In opdracht van Le Chantier te Correns (Provence), een in 2002 opgericht centrum voor creatie van nieuwe traditionele muziek, hebben deze muzikanten als artiesten ‘in residence’ het programma Si je savais voler samengesteld. Het samenbrengen van de Bretonse en de Occitaanse taal leek geen evidentie, maar de vier artiesten hebben elkaar uitstekend gevonden. De arrangementen van Audemard, bij ons ook bekend als arrangeur bij enkele Vredesconcerten Passendale, klinken wonderlijk subtiel bij de zang van beide grootmeesters. Hier is nieuwe traditionele muziek geschapen van de bovenste plank. Erg bekende nummers uit de Bretonse en Occitaanse traditie klinken als nieuw, zoals Tri martolod waarmee de cd opent. Je herkent de melodie van het succesnummer van de nog jonge Alan Stivell, maar hoe nieuw en anders klinkt het, hier gezongen door Kemener en Sette. Daarna hoor je één instrumentaal nummer door Audemard en Fava. De volgende vijftien liederen laten een sterke zang horen op erg originele begeleiding. Dat dit project uit 2008 nu ook op cd te horen is kan enkel worden toegejuicht. Deze cd is een niet te missen uitschieter tussen de ruime Franse traditionele productie.
Over deze schrijver
Dries Delrue
Reeds als tiener werd ik geboeid door chanson en kleinkunst. Gaandeweg heeft deze interesse zich uitgebreid naar liederen in andere talen. Duitse chansonniers, zowel als Jiddische zangers en zangeressen en Latijns-Amerikaanse protestliederen konden mij bekoren.
Voor mijn eerste werkopdrachten in de jaren zeventig doorkruiste ik de Westhoek met zijn vele soldatenkerkhoven en monumenten die de Eerste Wereldoorlog herdenken. Dat heeft mijn interesse gewekt voor het oorlogsleed en natuurlijk ook voor de vele liederen die erover gezongen worden. Het folkfestival te Dranouter dat ik sinds 1981 bezoek en de Vredesconcerten Passendale hebben die interesse nog doen groeien.
Het Vlaamse folkblad Gandalf waaraan ik meewerkte ging in 1997 ter ziele. Als abonnee van New Folk Sounds las ik dat het blad nieuwe medewerkers vroeg. Zo schrijf ik sinds ruim vijftien jaar voor dit blad.
Mijn muzikale activiteit als koperblazer op alto in het plaatselijk harmonieorkest heb ik, wegens verhuis van West-Vlaanderen naar Limburg, stopgezet. Naast het luisteren naar en lezen over muziek, nemen de ruime tuin rond het nieuwe huis en het geregeld bezoek van en aan kinderen en kleinkinderen nu een ruim deel van mijn tijd in beslag.
Ik ben ook actief in plaatselijke verenigingen en geef, waar men mij vraagt, ook graag lezingen over het chanson. Het blijft mij boeien.
Dat Klaas, een van mijn zonen, zijn weg vond als auteur en zanger van Nederlandse en Franse chansons -Yevgueni en Delrue- stemt me bijzonder blij.