Zes jaar geleden schreven we al: ‘ZAZ zal Festival Dranouter afsluiten’. We keken er naar uit om deze enthousiaste chansonnière live bezig te zien. Het werd een van mijn meest memorabele concerten op Dranouter in de laatste decennia. Dit jaar staat ze opnieuw als afsluiter op de affiche van het festival. Ook nu kijken we er naar uit, want in het najaar maakte ZAZ een nieuwe, echt geslaagde cd.
Na zowat drie jaar stilte nam ze de draad weer op, en hoe? Haar cd ISA (naar haar echte naam Isabelle Geffroy) vraagt om beluisterd en weer opnieuw beluisterd te worden. De productie van de cd gaf ze in handen van de Nederlander REYN (Reyn Ouwehand). Bij het verschijnen van de cd werd al meteen een internationale ‘Organique Tour’ voorzien die zou starten in januari. Frankrijk en alle omliggende landen waren voorzien en ook Nederland, het Verenigd Koninkrijk en Canada. Corona gooide roet in het eten. Zo werden de drie (!) concerten in De Roma te Borgehout, voorzien einde januari, verplaatst naar 27, 28 en 29 juni. Alle drie de concerten zijn uitverkocht. Op zondagavond, 7 augustus, treedt ze op in Dranouter.
Op haar nieuwe cd klinkt ze nog steeds als de ZAZ die we kenden. Met haar zeer herkenbare stem zingt ze nummers die evenzeer ZAZ klinken, ook al heeft ze beroep gedaan op nieuwe chanson-auteurs. Dit keer staan er geen zelf geschreven nummers op, maar haar ideeën werden door de schrijvers goed weergegeven.
Hoopvolle liedjes voor een betere en rechtvaardige wereld ontbreken niet. Le chant des grives is zo een hoopvol nummer. Het werd geschreven door de jonge Belgische chansonnier Noé Preszow, die ook in Frankrijk carrière maakt. Avec son frère, geschreven door de broers Olivier en Frédéric Volovitch die haar eerder al chansons bezorgden, gaat over twee broers die hun familie achterlaten en hun land ontvluchten. Het vlug tot ‘hit’ verheven Imagine verbeeldt een bestaan waar alles goed komt. De cd bevat een duet met de Duitser Till Lindemann die de tekst schreef: Le jardin des larmes (zie video).
Het slotnummer Et le reste bekoort me nog het meest. Het gaat over welke wereld wij voor de volgende generatie achterlaten. Maar er blijft hoop ‘Pour l’amour, la tendresse et le reste’.
Het lijkt me dat Festival Dranouter weer een beste keuze heeft gemaakt voor het afsluitconcert.
